Βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, Ευριπίδου 70, Ο Άγιος Ιωάννης στην Κολώνα και αν δεν γνωρίζεις την ύπαρξή της, δεν την προσέχεις...

Στη βουή της οδού Ευριπίδου, περνάει απαρατήρητο το εκκλησάκι του Άϊ-Γιάννη της Κολώνας.

Εισερχόμενοι στο εκκλησάκι, αντικρίζουμε ένα θέαμα πρωτόγνωρο! Διαπιστώνουμε ότι μια στιβαρή κολώνα εδράζεται στο δάπεδο του Ιερού, διαπερνά την κεραμοσκεπή και εξέρχεται για περίπου δύο μέτρα πέραν αυτής.Η κολώνα είναι ένας αρχαίος κίονας με κορινθιακό κιονόκρανο. Βρίσκεται μέσα στο ιερό και διαπερνάει τη στέγη. Ουσιαστικά ο μικρός ναός είναι χτισμένος γύρω από τον κίονα –απομεινάρι κάποιου Ασκληπιείου, όπως φανερώνει η πίστη των ανθρώπων που επί αιώνες κατέφευγαν σε αυτό το σημείο για να βρουν τη γιατρειά τους.

Ιαματικές ιδιότητες αποδίδονταν στο συγκεκριμένο χώρο από τους κλασσικούς ακόμα χρόνους, όπου επιδημίες (με κύριο χαρακτηριστικό σύμπτωμα τους υψηλούς πυρετούς – «θέρμες») χτυπούσαν την Αθήνα του Περικλή, του Θεμιστοκλή και του Θουκυδίδη. Δεν είναι τυχαία η διαχρονική πεποίθηση του λαού της Πρωτεύουσας, ότι η εν λόγω Κολώνα ανήκε σε ιερό της αρχαιότητας αφιερωμένο στο θεό Ασκληπιό ή -κατά άλλους- στον Σκύθη ιατρό Τόξαρι ο οποίος εθεωρείτο ότι είχε συνδράμει αποφασιστικά τους Αθηναίους στην αντιμετώπιση του τρομακτικού λοιμού κατά τον Πελοποννησιακό Πόλεμο…

Παράλληλα, «εις ανώνυμος περιηγητής των Αθηνών» του 1860, υιοθετώντας την εκδοχή περί Ασκληπιού, σημειώνει τα εξής: «Πλησίον του σημερινού Θεάτρου υψούται στήλη μονόλιθος μετά κιονοκράνου, εντετειχισμένη εις μικρόν εκκλησίδιον αγροτικόν. Η στήλη αυτή ανήκουσα εις ναόν του Ασκληπιού, χρησιμεύει σήμερον ως θυσιαστήριον του εκκλησιδίου, όπου οι άνθρωποι του λαού έρχονται και δέονται υπέρ αναρρώσεως των οικείων των».

Ο Γάλλος περιηγητής και αρχιτέκτων μηχανικός Théodore du Moncel (1821 – 1884) επισκεπτόμενος την Αθήνα (1842) αποτύπωσε τον «ημέτερο» Αγιάννη με ακρίβεια, σημειώνοντας ότι βρίσκεται σε περιοχή όπου προϋπήρξε ιερό του Ασκληπιού.