Κλείσιμο σχολείων: προς μια νέα Εθνική μειοδοσία;
Το όραμα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη για την ίδρυση μιας νέας πόλης στη Ροδόπη με το όνομα Ρωμανία εγκρίθηκε από το Ελληνικό κοινοβούλιο το 1997, αλλά η υλοποίησή της εγκαταλείφτηκε οριστικά από την κυβέρνηση Σημίτη, την κυβέρνηση της απώλειας των Ιμίων και της συμφωνίας της Μαδρίτης.
Σήμερα η κυβέρνηση Μητσοτάκη, με όχημα το κλείσιμο των σχολείων τους, σχεδιάζει την εγκληματική εγκατάλειψη των μικρών νησιών του Αιγαίου και των παραμεθόριων περιοχών, και την παράδοση των προμαχώνων μας χωρίς να πέσει ούτε σφαίρα!
Με πρόσχημα και άλλοθι τα μνημόνια και τις εκθέσεις Πισσαρίδη και ΟΟΣΑ, η κυβέρνηση Μητσοτάκη σχεδιάζει το κλείσιμο εκατοντάδων σχολείων σε όλη την επικράτεια. Το βασικό επιχείρημα για την αναγκαιότητα του επερχόμενου ‘εξορθολογισμού’ της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι βέβαια γνωστό εδώ και περίπου 15 χρόνια. Έχουν φροντίσει γι’ αυτό οι καλοπληρωμένες πένες δημοσιογράφων και οι μόνιμοι στα τηλεοπτικά πάνελ καθηγητές των Οικονομικών. Έτσι, λοιπόν, όλοι ξέρουμε ότι «… στην Ελλάδα υπάρχουν πάνω από 1.500 σχολεία με ‘μικρό’ αριθμό μαθητών…».
Και πώς ορίζεται το μικρό; Μα φυσικά «…από τον μέσο όρο της ΕΕ…» μας λένε. Και γιατί είναι κακό να υπάρχουν σχολεία με ‘μικρό’ αριθμό μαθητών; «…γιατί είναι αναποτελεσματικό…» μας λένε. Και είναι αναποτελεσματικό από εκπαιδευτική άποψη; «…όχι, είναι αντιοικονομικό…» μας λέει ο ΟΟΣΑ και ο Νομπελίστας Πισσαρίδης μέσα από τις εκθέσεις τους - τις θλιβερές προσπάθειες να προσδοθεί επιστημονικό κύρος στα μνημόνια, που συνιστούν μια διαρκή υπονόμευση του πυρήνα της ύπαρξής μας.
Ο μέσος αριθμός μαθητών ανά σχολείο της ΕΕ είναι λοιπόν εκείνος που θα καθορίσει το αν θα κλείσουν τα περισσότερα σχολεία των μικρών νησιών του Αιγαίου και των άλλων ακριτικών περιοχών, αφού αυτά είναι κυρίως που λειτουργούν με λίγους μαθητές. Δηλαδή, τα ίδια κριτήρια βάσει των οποίων ιδρύονται ή κλείνουν σχολεία στην Κοπεγχάγη, στο Μόναχο, στη Μαδρίτη και στο Άμστερνταμ, θα εφαρμοστούν από τους μετακλητούς μανδαρίνους του Υπουργείου Παιδείας -στους οποίους θα δοθεί η εντολή να κλείσουν στα τυφλά 300 ή 400 σχολεία- για να αποφασίσουν πόσα ακριτικά νησιά, πόσα παραμεθόρια και ορεινά χωριά θα μείνουν χωρίς σχολείο και οι μαθητές τους θα διδάσκονται με τηλεκπαίδευση. Τόσο απλά…
Και βέβαια, οι ‘οικονομίες’ που θα προκύψουν από το κλείσιμο των σχολείων και θα διοχετευτούν σε κάθε λογής απ’ ευθείας αναθέσεις για τις ανάγκες του συστήματος Μητσοτάκη, μπορούν να υπολογισθούν με απόλυτη ακρίβεια από την οικονομική επιστήμη. Αυτό, όμως, που δεν μπορούν να υπολογίσουν, αλλά και ακόμα χειρότερα να διανοηθούν άνθρωποι σαν τον Πισσαρίδη αλλά και όσοι τον χρησιμοποιούν για λαγό, είναι οι καταστροφικές ψυχολογικές, μαθησιακές, κοινωνικές, ευρύτερα οικονομικές αλλά και κυρίως εθνικές συνέπειες που θα έχει για τους μαθητές-θύματα, τις τοπικές κοινωνίες και την ίδια την πατρίδα η ειδεχθής πράξη του κλεισίματος σχολικών μονάδων, με οποιονδήποτε μανδύα ή άλλοθι και αν πραγματοποιηθεί.
Η λεπτομερής ανάλυση και μελέτη της ανηκέστου βλάβης που θα επιφέρει στην ψυχοσύνθεση, στην δυνατότητα κοινωνικοποίησης και ένταξης αλλά και στην ίδια την μορφωτική εξέλιξη των μαθητών-θυμάτων η στέρηση του φυσικού τους δασκάλου εμπίπτει κυρίως στην δικαιοδοσία των ειδικών στις ανθρωπιστικές επιστήμες, αλλά οι κοινωνικές και πατριωτικές διαστάσεις του εγκλήματος που σχεδιάζεται, μας αφορούν όλους.
Τα μικρά νησιά του Αιγαίου και τα ακριτικά χωριά δεν ζουν φυσικά σε συνθήκες όμοιες με εκείνες της Κοπεγχάγης ή του Άμστερνταμ ή ακόμα και της Αθήνας. Τα σχολεία εκεί είναι ο πυρήνας της κοινωνίας, και η λειτουργία τους είναι ο βασικότερος λόγος που οι τόποι αυτοί κατοικούνται ακόμα. Κλείνοντας το σχολείο σταματάει και η ζωή, και όταν σταματάει η ζωή, ο τόπος μαραζώνει και εγκαταλείπεται με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την υπεράσπισή του. Τα σύνορα προστατεύονται από τις τοπικές κοινωνίες που ζουν και προκόβουν εκεί!
Μια πολιτεία που σέβεται στοιχειωδώς τον εαυτό της δεν είναι δυνατόν να επιτρέπει τον αφανισμό των παραμεθόριων κοινωνιών, να ερημώνει για άλλη μια φορά την ύπαιθρο και να εγκαταλείπει εθνικό έδαφος, μόνο και μόνο για να εξοικονομήσει μερικά εκατομμύρια, κατ’ επιταγή των δανειστών.
Το σχεδιαζόμενο έγκλημα του κλεισίματος σχολικών μονάδων καταδεικνύει την άρρηκτη σχέση μεταξύ της οικονομικής εξάρτησης που διασφαλίζουν και διαιωνίζουν τα μνημόνια και της εθνικής υποτέλειας. Η ουσιαστική σιωπή της λεγόμενης προοδευτικής παράταξης και των κομμάτων της ‘αριστεράς’ για την προαναφερόμενη σχέση, προσδιορίζει με σαφήνεια το εύρος των προσδοκιών που μπορεί να έχει η Ελληνική κοινωνία από εκείνους που αποδέχονται τα μνημόνια ως οιονεί κανονικότητα και από όσους, αντί να δακρύζουν στο θέαμα της δασκάλας των 780 ευρώ να παρελαύνει με 2 ή 3 μαθητές στα ακριτικά νησιά, το θεωρούν εθνικιστικό κατάλοιπο…
Η τελευταία υποστολή της σημαίας στα σχολεία που θα κλείσει το σύστημα Μητσοτάκη θα αποτελεί, εκτός των άλλων, μια νέα εθνική μειοδοσία που πρέπει να εμποδιστεί με κάθε τρόπο. Η Ελληνική διανόηση μαζί με την δημοκρατική πατριωτική αριστερά, την μεγάλη πλειοψηφία του Ελληνικού λαού, πρέπει να ανασυνταχθούν και να είναι οι σημαιοφόροι αυτής της προσπάθειας.