Να γιατί τα μικρά παιδιά πρέπει να παίζουν και όχι να γράφουν!»
Κοιτάξτε τα δάχτυλα ενός 4χρονου και ενός 7χρονου
Πολύς λόγος γίνεται συχνά για τι θα πρέπει να κάνουν και να μην κάνουν, να μαθαίνουν και να μη μαθαίνουν τα μικρά παιδιά στο σχολείο, όσο ακόμα βρίσκονται στην προσχολική ηλικία.
Υπάρχει μια γενικευμένη τάση στις δυτικές κοινωνίες, να μπαίνουν τα παιδιά σε διαδικασία γραφής και ανάγνωσης όσο νωρίτερα γίνεται. Στόχος, να είναι καλύτερα προετοιμασμένα στο Δημοτικό, το οποίο έτσι κι αλλιώς έχει γίνει πλέον πολύ πιο απαιτητικό συγκριτικά με αυτό που θυμόμαστε εμείς μεγαλώνοντας.
Είναι, όμως, κάτι τέτοιο σωστό και -κυρίως- εφικτό; Είναι ένα παιδάκι 4-5 ετών σε θέση να ανταποκριθεί στις αυξανόμενες απαιτήσεις ενός εκπαιδευτικού συστήματος που μοιάζει να έχει ξεχάσει το πραγματικό εργαλείο εκπαίδευσης; Το παιχνίδι!
Να γιατί τα μικρά παιδιά πρέπει να παίζουν και όχι να γράφουν
Απάντηση δίνει μία ακτινογραφία, την οποία (ανα)δημοσίευσε η παιγνιοθεραπεύτρια, παιδαγωγός και συγγραφέας κ. Κατερίνα Ανδρικοπούλου. Σε αυτήν βλέπουμε από τη μία τα δαχτυλάκια ενός παιδιού 4 ετών και από την άλλη τα δαχτυλάκια ενός 7χρονου. Η ανάρτηση εξηγεί:
“Δείτε τις διαφορές μεταξύ ενός τυπικού χεριού παιδιού προσχολικής ηλικίας (αριστερά) και ενός τυπικού χεριού 7 ετών (δεξιά). Θέλετε να μάθετε γιατί ένα παιδί προσχολικής ηλικίας δεν μπορεί ακόμα να γράψει; Αυτός είναι ο λόγος! Τα χέρια τους εξακολουθούν να αναπτύσσονται και δεν έχουν σχηματιστεί πλήρως. Τι πρέπει λοιπόν να κάνουν τα παιδιά για να το υποστηρίξουν αυτό; Να ΠΑΙΖΟΥΝ!! Πλαστελίνη, ζωγραφική, χαρτοκοπτική και κατασκευές, παιχνίδι έξω, σκάψιμο στο χώμα, αισθητηριακό παιχνίδι, παιχνίδι ρόλων, επιστημονικά πειράματα, με χάντρες, παζλ, πετώντας μπάλες κ.λπ.
Όλα αυτά βοηθούν τα χέρια των παιδιών να αναπτυχθούν. Όταν είναι σωματικά έτοιμα να γράψουν, θα το κάνουν! Δεν χρειάζεται να τα βιάζετε, θα σας δείξουν όταν είναι έτοιμα!”
Η δε παιγνιοθεραπεύτρια, πάνω από αυτήν σχολιάζει: «Για τους παιδικούς σταθμούς και τα νηπιαγωγεία με τους πάκους φωτοτυπίας…»
